Hansbeekse klokken zijn een fascinerend overblijfsel van een tijd waarin overal op het Europese platteland de mechanische tijdmeting oprukte. Vooral in de tweede helft van de 18e eeuw zocht men op afstand van de traditionele centra manieren om in eigen productie tegen lage kosten tijdmeters te vervaardigen.
De bekendste voorbeelden van deze regionale producten zijn de Comtoises en de Schwarzwalder klokken. Klokken zonder poespas, meestal stoer gebouwd zodat de boer zelf of de smid ze konden onderhouden, en altijd wel één of andere regionale bijzonderheid. Ook in verschillende Nederlandse regio’s zijn dergelijke klokken gemaakt.
Misschien wel het mooiste voorbeeld van een eigenzinnige regionale klok is de Hansbeekse klok. Met zijn stoere, rechthoekige, donker gebeitste eikenhouten frame, de uit messing en eikenhout vervaardigde tandraderen en het gebruik van een waag als regelend orgaan van het slagwerk springen deze klokken er onmiskenbaar uit. Het MNU heeft zo’n klok in de collectie.
Hansbeekse klokken werden in de tweede helft van de 18e eeuw en het begin van de 19e eeuw gemaakt in de regio rond Nevele, tussen Brugge en Gent. Hoewel er verschillende signaturen bekend zijn, heeft het er de schijn van dat ze allemaal vervaardigd zijn in de werkplaats van de familie Lievens in Hansbeke.
Die familie blonk uit in houtbewerking. De frames (van een kast is eigenlijk geen sprake) zijn zo degelijk gebouwd uit zo goed uitgezocht hout, dat ze nu, na meer dan 200 jaar, gewoonlijk nog geen spoor van speling vertonen.
Over deze klokken is onlangs een boek van hand van de Vlaamse kenner Jean Fleurbay verschenen. Hij heeft ernaar gestreefd de geschiedenis, de techniek, het uiterlijk en de makers van deze klokken zo volledig mogelijk te beschrijven.
Het boek telt 90 pagina’s en is uitgevoerd op A4-formaat, soft cover met gelijmde rug, en volledig geïllustreerd met kleurenfoto’s. Het boek is uitverkocht.
