In de gereconstrueerde klokkenmakerswerkplaats van het Museum van het Nederlandse Uurwerk zit een klein houten poppetje met een lange neus. Oplettende bezoekers herkennen hierin uiteraard Pinocchio. Deze ondeugende houten pop die tot leven werd gewekt, werd in 1883 bedacht door de Italiaanse kinderboekenschrijver Carlo Collodi (1826 – 1890). Het brede publiek heeft het personage vooral in de armen gesloten dankzij de tekenfilm van Walt Disney uit 1940.
In het begin van de film komen de klokken in de werkplaats van de houtsnijder Geppetto tot leven. Disney’s medewerkers hebben zich naar alle waarschijnlijkheid laten inspireren door klokken uit het Zwarte Woud. Dit is niet alleen de bakermat van de koekoeksklok en de “appeltjesklok” (Dui.: Rosenuhr). Deze Zuid-Duitse klokken blinken uit door fantasievolle figuurmechanieken en speelwerk op blaasbalgen en fluiten. In Disney’s Pinocchio levert de scene in Geppetto’s werkplaats dan ook een vrolijk intermezzo op vol met originele bewegende en klinkende klokken en speeldozen.
Het verhaal van Pinocchio is een moraliserende versie van de klassieke vertelling van Pygmalion. Deze Griekse beeldhouwer werd verliefd op zijn ivoren beeld van Galatea, dat door Aphrodite tot leven werd gewekt. In het verhaal van Collodi is het de beeldsnijder Geppetto, die er naar verlangt een zoontje te hebben. De houten pop Pinocchio komt pas door schade en schande tot inkeer, waarop de blauwe fee hem uiteindelijk in een echt jongetje verandert.
[slideshow]