Op donderdag 15 september om 16.00 uur ging de oude voordeur van het Museum Zaanse Tijd als nieuwe entree open. Maar er was meer te vieren in het prachtige authentiek Zaanse pand met zijn bijzondere collectie. Het museum bestaat in 2016 veertig jaar en aan het begin van dit jaar is een nieuw bestuur aangetreden.
Veertig jaar bestaan
Er is veel gebeurd sinds burgemeester Laan van Zaanstad Prins Claus uitnodigde om op 3 februari 1976 het Zaanse Uurwerkmuseum op de Zaanse Schans te openen.
Begonnen als een particuliere collectie had het museum in 1986 bijna moeten sluiten. Een breed gesteunde actie in de Zaanstreek voorkwam dit.
Vanaf het eind van de jaren ’90 werd het museum onder de naam Museum van het Nederlandse Uurwerk professioneler. De expositieruimte werd vergroot en de collectie groeide.
Met ingang van 2013 kon de collectie van de SMAT niet meer tentoongesteld worden in het museum in Schoonhoven. Belangrijke onderdelen van deze collectie werden in Zaandam opgenomen.
Twee jaar geleden heeft de gemeente Zaanstad een punt gezet achter de subsidiëring van het museum. Wie zou toen hebben gedacht dat het, nu als Museum Zaanse Tijd, de financiële schade al in 2016 zou hebben ingelopen? Met nieuw elan wordt de presentatie van het museum de komende jaren ingrijpend veranderd.
Het museum staat aan het begin van een nieuwe fase van zijn bestaan en markeert dit met het in gebruik nemen van een nieuwe ingang aan de openbare weg.
Een nieuw bestuur
Geleidelijk zijn de krachten gebundeld. De vier belangrijkste stichtingen op het gebied van ons uurwerkerfgoed[1] werken sinds 2015 samen in de STCN. Sinds 1 januari 2016 wordt het museum bestuurd door de STCN. Heuglijke feiten, die mede aanleiding waren om op 15 september het glas te heffen.
Een nieuwe ingang
Na veertig jaar is een nieuwe fase in het bestaan van dit museum aangebroken. We streven ernaar om een volwaardige attractie op de Zaanse Schans te zijn. De opening van de nieuwe publieksvriendelijke entree aan de Kalverringdijk is daarbij de eerste stap.
De bezoeker komt binnen via de voordeur. Dan wordt hij verwelkomd in een authentiek Zaans vertrek, dat vroeger waarschijnlijk de ontvangstkamer van een koopman was. Dit is nu ingericht als een historische horlogemakerswinkel.
We bereiden ons erop voor binnen twee jaar de presentatie in het museum verder te vernieuwen, zodat de bezoekers het belang van de Zaanse klok voor de Zaanstreek en voor de tijdmeting in Nederland aan den lijve kunnen beleven. De Zaanse klok is misschien wel de enige wereldwijde icoon van de Zaanstreek.
De opening
Op deze laatste hoogzomerdag van midden september 2016 was het dan zover. We deelden onze vreugde met zo’n vijftig aanwezigen. Zowel onze Zaanse vrienden als vertegenwoordigers van de antieke klokkenwereld waren in ruime mate opgekomen.
De bijeenkomst werd geopend door Carel Hofland, de directeur van het museum. Hij memoreerde kort de aanleidingen en dankte allen die hieraan hebben bijgedragen: het Krijt Hulpfonds, dat door een financiële bijdrage de nieuwe entree mogelijk heeft gemaakt, de partners op de Zaanse Schans en het Zaans Museum, het personeel, het bestuur en de vrijwilligers.
Daarna was de beurt aan de sprekers.
Als eerste trad Kees Grimbergen aan, de voormalige voorzitter van de Stichting MNU met een enorme staat van dienst. Hij verwoordde de uitdagingen en de ambities van de afgelopen veertig jaar.
Daarna sprak Marlene Lutgert-Boomsma, de voorzitter van het nieuwe bestuur, de STCN; nog niet lang in die functie, maar al een klein mensenleven betrokken bij het uurwerkerfgoed. Het ging over de ambities voor de toekomst, het verhoopte Tijdmuseum maar ook de permanente aanwezigheid op de Zaanse Schans.
Tot slot voerde Els Veenis-Kaak het woord. Ze is en was in vele functies betrokken bij de Zaanstreek en heeft altijd een warme belangstelling voor het museum getoond. Die bleek ook uit de vele praktische adviezen die ze gaf.
Na deze woorden leidde ze ons naar de nieuwe voordeur, die ze met flair opende. In de ontvangstruimte bood Marlene Lutgert namens de STCN een passende versnapering aan.
[1] Dit zijn:
- de Stichting Museum van het Nederlandse Uurwerk (MNU)
- de Stichting Museum en Archief van Tijdmeetkunde (SMAT)
- de Stichting Boom-Time
- de Stichting De Oude Tijdwijzer